Chinese afzetters en helden van klei

Lang geleden besloot een machtige keizer dat na zijn dood zijn graftombe bewaakt moest worden door een leger van soldaten. Omdat het wat morbide was om de de soldaten dan maar levend mee onder de groene zoden te nemen, zette de keizer zijn beste pottenbakkers aan het werk. De bakkers bakten duizenden soldaten, levensgroot en gemaakt van terracottaklei. Maar wind, zand en regen, zorgden ervoor dat de wachters onder een dikke laag aarde verdwenen en de mensen vergaten het bestaan van de helden. Drieduizend jaar later werden de mannen ontdekt door boeren die een waterput wilden slaan en het Terra Cotta Entertainment Park in Xian was geboren. De geschiedenis in een notendop.
Nu betaal je als toerist grof geld om het reusachtige leger van de keizer te mogen aanschouwen. Zeker de moeite waard dat Terracotta Army, hoewel erg populair bij Chinese tourgroeps (zie chingfoe.whereareyou.net voor meer informatie hierover). Onze poging ook de nabijgelegen hot springs te bezoeken en het smoq en zweet van ons af te spoelen, strandde toen bleek dat je alleen maar betaalde voor een badkamer met douche. En voor een bron waarvan alleen het water nog in contact staat met de oorsprong, hebben we toch maar gepast. Overigens wel na ruim een uur te hebben geprobeerd uit te vinden wat er zich nu eigenlijk schuilhield achter de gevel van het badhuis (een door de Lonely Planet gewaarschuwd mensch telt tenslotte voor 2!). Des te meer tijd hadden we voor het voorlopige hoogtepunt van de trip; fietsen over de stadsmuur van Xian. Mandje met flesje water achterop en trappen maar. Twee uur lang geen Chinezen zien, en dat voor 1 euro. Een ongekende luxe in een land waar het gemiddelde dorp meer inwoners kent dan Nederland in totaal. Vanavond met de nachttrein naar Peking. Ik vond vandaag een Engelstalige boekenwinkel in Xian en heb flink ingeslagen. Vooral klassiekers, want de meer politiek gevoelige literatuur hebben ze hier niet. Lulu Wang gelukkig ook niet. Ik had toch nog wat catching up to do op het gebied van de klassieke Engelse literatuur. En zeg nu zelf, het heeft toch wel wat, met Joseph Conrad de nacht door te reizen naar Bejing?