Leaving the city today

En voor je het weet zit je weer in bangkok, die ranzige klamme maar oh zo steadygoing stinkstad. En dan zie je hem echt; die olifant, en verlies je een iPod. De scherpe lezer checkt de beslurfde vorm achter de bamboe-vitrage van de Zanzibar hieronder. Gelukkig was Chings broer me voor en kocht hij voor haar een nieuwe SonyEricson in China. Ook 8 G's dus dan is een iPod Nano natuurlijk maar slap. Nu hebben we het op een akkoordje gegooid. Als ze in december naar NL komt (jaja! hoera!) dan vul ik die phone met goeie muziek. Want in Azie komen ze niet veel verder dan Will.Iam - Girl, where did you get that body from.. I got it from my mamma- Sinds we het nummer inclusief levensgrote projectie van de clip in een club hoorden is het overigens wel toegevoegd aan onze vakantiesoundtrack. Met bijbehorende mime van de bootyslap. En samen met de scorpions en een heleboel slechte jaren negentig compilaties die de playlist van de strandhut vormde van onze Nature Resort op Ko Chang. Daar nog wel de bucket ontdekt. En ja Breg, ook die plastic zakjes cola! Nog zo'n schmutzieding waar iedereen die ooit in Thailand backpacker is geweest van heeft geprofiteerd. Da's na 4 dagen dus allemaal verkouden en een kater. Maar die ellende steekt bleek af tegen het warme saamhorigheidsgevoel dat je er van krijgt.
Maar toen we echt in die eilandvibe terechtkwamen en de gesprekken zich versmalden tot: wat heb jij vandaag gedaan?
Niks. En wat ga je morgen doen? Uhm, waarschijnlijk hetzelfde..) was het alweer voorbij voor mijn stadse vrienden. Er moest weer gewerkt worden in Hongkong, Belgrado en Sjanghai. Terug naar Bangkok dus, waar we in een tijdscapsule terechtkwamen in de vorm van het jaren '50 hotel Atlanta. Geen fake, maar vintage. Merk je ook aan de nul pogingen tot renovatie. Aftands dus maar de tijd heeft er letterlijk stilgestaan. En het is een prijsknaller. Met zwembad. Minder is dat er veel regels zijn, heeeeel veel regels. De beste: Denk niet dat je hier hip of modern bent als je de zogenaamde grunge/backpacker/hippie (schmutzie!)-look aanhoudt. Dat is misschien trendy stylo in het westen maar Thai people vinden het gewoon onbeschoft. Oh en, check het bord bij de ingang...Patpong en de sleazy sois van Sukhumvit zijn hier om de hoek. Vandaar.
Verder de afgelopen week vooral feestgevierd. Niet alleen omdat het vakantie was en dat al reden genoeg is. Ook omdat zowel Chingster als Marjolijn jarig waren. Hoogtepunt van Marjolijns verjaardag? De afterhours in de pompende Spicy club in de parkeergarage van het Marriott waar Thaise hootchies rondom vieze buikige Britten hangen en in een oogopslag meer ladyboys te zien zijn dan tijdens de gayparade. En...waar Ching een bekende zag! hehe ;-)
Vanavond neem ik de nachttrein naar Chiang Mai. Een van de doelen: pad thai leren maken.
Nu is het vijf uur en dat betekent spitsuur (net als dat 2, 3 of 4 uur spitsuur betekent, ook soms 's nachts). Beter duw ik dus nu wat geld in de honestybox die hier boven de computer hangt (zo zijn ze dan wel wee he, in de Atlanta) en ga ik vast richting station. Het is hier mogelijk om over tien kilometer anderhalf uur te doen.