The Diskettes

Afgelopen weekend maakte Firma Soetebroot kennis met The Diskettes: Lauren, Shirley T. en Brigitte.
Firma Soetebroot zag dit charmante trio rondstruinen tijdens een Bevrijdingsfestival op het Museumplein en raakte met ze aan de praat.
The Diskettes vertelden dat ze daar waren om de albums van de Amsterdamse band Coparck te verkopen en dat ze later die dag ook nog de Bevrijdingsfestivals van Assen en Zwolle aan zouden doen. De reis zouden ze, geheel in fifties-stijl, gaan maken in een oude Greyhound-bus uit 1946.
Spannend, vond Firma Soetebroot, kriskras door Nederland, en dat met een oldtimer. Je moet het maar durven.
De Firma's bange vermoedens bleken terecht, zo bleek later toen de Firma het trio diep in de nacht weer in Amsterdam aantrof. De reis was niet zonder horten en stoten verlopen, vertrouwden The Diskettes de Firma toe. Want na een halve eeuw van trouwe dienst had de Greyhound-bus al in Drenthe de geest gegeven, de arme Diskettes en overige buspassagiers achterlatend op een godsverlaten kruispunt in Assen-Zuid.
Firma Soetebroot, zelf actief in de dienstverlenende sector, was geroerd door het verhaal wat hier op volgde: een verhaal over moed, doorzettingsvermogen en veerkracht, vriendschap en liefde voor muziek. De Firma beloofde het als voorbeeld te stellen voor iedereen die weleens kampt met tegenslagen. En wil weten hoe er je er mee om kan gaan.
Want eenmaal gestrand, vertelden The Diskettes, bleek de ANWB - laatste gele strohalm op de weg - ook geen soelaas te kunnen bieden. De lokale afgevaardigde monteur- nauwelijks in staat de kaakbrede glimlach te verhullen die de gedachte aan zijn gele wagentje met daarachter deze oldtimer bij hem opwekte - velde zijn oordeel snel maar vaardig: "onrepareerbaar".

Diskette Lauren, altijd al de meest daadkrachtige, besloot als eerste de situatie in haar voordeel om te buigen. Want ondanks het stranden van de bus, kon er best worden doorgeschakeld naar een hogere versnelling, vond ze.
Rap begon deze Diskette de Coparck cd's aan de man te brengen aan voor het stoplicht wachtende Assenaren. Daarop sleepte Coparck de instrumenten van de vluchtheuvel, installeerde zich aan de kant van de weg en vond het fenomeen bermsessie uit. Voortgestuwd door de klanken uit de berm pakte tourmanager Edgar zijn mobiel. Tegelijkertijd stopte er een regelneef van de lokale busmaatschappij die eveneens aan het bellen sloeg.
Al na drie akoestische nummers in de zon op de groene Drentse plaggen, kwam er een nieuwe bus voorrijden. En wat voor een; de spikslinternieuwe spelersbus van FC Groningen. Coparck, The Diskettes en de overige passagiers konden door naar Zwolle. En dat in een luxewagen, zes weken oud, met gemarmerd tafelplastic en een wc. Hoezee!
Maar in Zwolle wachtte een tweede tegenslag voor The Diskettes. Het bleek daar namelijk niet slecht gesteld met het humeur van de boerenzonen, maar wel met hun beurzen. Nu waren The Diskettes en Coparck al flink inkomsten misgelopen door het missen van het concert in Assen. Hoe ooit die inhaalslag te maken op een festival met 150duizend platzakke festivalgangers, vroegen zij zich af?
De tuckers bleken bovendien niet alleen blut, maar vooral ook hongerig. Gretige handen vergrepen zich aan de klapkauwgom en lollies van de lieftallige Diskettes. Flyers werden uit hun houten bakjes gerukt en in ruil daarvoor werden ook nog kusjes gevraagd. Maar ook hierdoor geen appelflauwte voor The Diskettes. Ze staken hun neus in de lucht, hosselde de gejatte hubbabuba terug de bak in en toch nog wat albums in de handen van de tuckers.
De moraal van het verhaal; de pech, het gemiste Assense optreden en het boerenblut deden The Diskettes niet opgeven. Integendeel. Tijdens het uittellen van de winst bleken de verkoopcijfers allesbehalve onaardig. Zelfs na het afroomen van de eigen inleg en verliesmarge. Ze vierden het tot in de late uren met liters wodka en een dansje op het polige tapijt in de spelersbus.
Ondanks de panne, een 'mieterse trip', vonden The Diskettes. Ook Coparck was tevreden, draaide speciaal het liedje Beggin' van Franki Valli en waagde nog een extra dansje met Diskette Lauren, als kers op de slagroom op de cake.

"It's not the destination, it's the journey". Diskette Shirley T. vertrouwde Firma Soetebroot nog toe dat ze vond dat deze woorden op het t-shirt van de Coparck frontman de gebeurtenis kernachtig samenvatten.
Soetebroot bregeep dat. En ook de overige Diskettes knikten wild instemmend hun roodwit gestreepte diademen van hun hoofd.
These are the days...