Biking Beijing

Een mountainbike met een mandje voorop voor de broodnodige watersupplementen en scheuren maar. Beijing ontdek je pas op de fiets, al is het maar omdat taxi's uitgesproken onbetrouwbaar zijn en het openbaar vervoer hier stinkt. Daarom zijn behalve het zomerpaleis sinds kort ook de Verboden Stad en The Temple of Heaven in mijn fietsplanning beland. Overleven op de fiets is een kwestie van een beetje geluk en een hele goeie bel. Het is dan ook goed dat Ching en ik gisteren de aardigste fietsenmaker van Beijing vonden en onze authentieke Flying Pigeon-fietsen uit waren gerust met ronkende toeters toen we een rondje gingen innercitybiken. De Verboden Stad was interessant om te zien, maar ik merk toch steeds meer dat de hoogtepunten uit de reisgids niet die van mij persoonlijk zijn. De reden hiervoor hangt vooral samen met dat je tig keer entree betaalt, de audioguide nauwelijks boven het megafoon-gejengel van de Chinese toergroepen uitkomt en dat de audioguide is ingesproken door een Chinese mevrouw die de r -cliche- niet machtig is (neem je er eens een keer eentje omdat het gerucht gaat dat Roger-de niet zo hele goeie maar wel okaye James Bond- Moore de boel heeft ingesproken, wordt je weer geript). Maar ach, het heeft mij in ieder geval doen besluiten thuis The Last Emperor nog een keer te gaan kijken. En voor iedereen die het wil geloven, Pu Yi uit de film lijkt echt op de echte laatste keizer! Kortom, voor de Verboden Stad hoef je niet naar China, of misschien toch wel, omdat je er heen kunt fietsen door Beijing.
Morgen stappen we op de trein naar Shanghai waar ik meteen weer mijn tas pak voor een tweedaagse trip naar Hangzhou en Suzhou. Daarna nog een weekendje in Shanghai en dan wacht mij de ongewilde trip terug naar Holland.
Vanavond zoeken we samen met Los Musquitos Blancos, een Frans-Spaanse superband in wording- Suzie Wong op in Beijing, het zusje van de hipste Chinees van Amsterdam; Jimmy Woo.
Nou ja, uiteindelijk werd het club BabyFace. Vanwege de naam natuurlijk, maar vooral omdat er geen entree was, de obers de drankjes daar in de fik steken en de Chineze nouveau riche geen kans onbenut laat vrienden te maken met dat rare westerse volk.
Bij het zien van BabyFace wist ik ook waar Michael Jackson in betere tijden zijn inspiratie vandaan haalde. De club in de videoclip van Blood on the Dancefloor is een exacte kopie met kralenkettingen en zilverkleurig industrieel meubilair.

Omdat ik ook vandaag nog wat tijd te doden heb voordat de trein vertrekt, nog wat extra tiksels.
We hebben soft sleepers! wat zoveel betekent als dat je maar met 4 in plaats van 6 medereizigers op kot ligt en er deuren zijn om de boel af te sluiten. Oh ja, en het slaapt ook een beetje zachter. Het valt mij zwaar afscheid te moeten nemen van het Far East Youth Hostel. Na een week hier hebben zitten plakken, is het toch een beetje als een warm bad gaan aanvoelen. Zodra je de binnenplaats oploopt zie je je nieuwbakken vrienden uit alle windstreken en je weet dat als je eenmaal gaat zitten de lol doorgaat tot de laatste druppel Tsing Tao-bier. Dit is trouwens niet zonder consequenties want probeer maar eens actief te gaan sightsee-en na avonden als deze. Het heeft bij sommige reis-souls zelfs geleid tot het uit het programma schrappen van de Forbidden City en zeg nu zelf, das best ernstig.