Voeten op Amerikaanse bodem zetten is in Philly een minder grote cultuurschok dan in Los Angeles. Kleiner, vriendelijker, en in het bezit van enige historie in plaats van Hollywood bordkarton. Het scheelt natuurlijk als je business-class aan komt vliegen en met een stuk meer incassatievermogen uitgerust bent. En ja, het eten is beter in de business-unit en er is een stuk meer beenruimte. Bovendien kun je in de businessclass met een paar glazen wijn in slaap soezen en de tijd in dromenland doden.
Helaas wordt je bij entree in de VS tegenwoordig vereeuwigd met een digitale scan van je vinger en (hoezo Bladerunner?) een irisscan. Mocht ik nog ooit snode plannen willen uitvoeren op Amerikaans grondgebied dan weten ze me te vinden.
In Philly is de Indian Summer gelukkig nog niet voorbij. Het hotel waar ik met mijn collega-journalisten verblijf ligt midden in het centrum met de beste winkels, bars en restaurants van de stad om de hoek. De meeste restaurants waar we met onze PR-tour worden langsgeleid, zijn in handen van de lokale culinaire tycoon Stephen 
Starr. Voor elke zaak heeft ie een ander thema bedacht. En het werkt als een trein. Zelfs op zondag zat alles stampesvol met jong, hip en urban Philly. Enthousiast is iedereen hier meteen als je zegt dat je Dutch-press bent dus dat is mooi meegenomen. Het heeft mij tot nu toe van elk restaurant een luciferdoosje opgeleverd. Handig, want aanstekers mogen niet meer mee in het vliegtuig van US Airways. Daar kun je namelijk bommen mee afsteken.
Morgen ga ik de trappen van Rocky belopen en kijken of Sly nog ergens rondloopt. Geruchten gaan dat hij hier momenteel ergens 
Rocky VI opneemt.
*We wachten in spanning de grillen van Wilma af. Momenteel, het is nu maandagochtend, raast zij over Miami. Later vandaag beslissen we of we woensdag door vliegen naar Florida of terug naar Amsterdam. Ik acht de kans niet zo groot dat het nog doorgaat. Wilma blijft onverminderde doorrazen met windsnelheden van 210 kilomter/uur.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten