tipplers on the streets of Philly

Als je Amerikanen iets niet hoeft te leren is het hoe ze een goeie show neer moeten zetten. En hoe ze zichzelf in moeten dekken tegen lastige, ontevreden, of, in dit geval, dronken bezoekers van de show. Standaardprocedure in een land waar een cheesburgerwet moet worden ingevoerd om een bevolking die jarenlang friet en bigmacs heeft gebunkerd het onmogelijk te maken schadeclaims in te dienen tegen hamburgerketens. De dames van de Philadelphiaanse VVV, die de PR van de stad bij ons in handen hebben, namen ons gisteravond mee op een historische ' drinkingtour' langs de oude taveernes in het havengebied van Philly. Onder het thema Once Upon A Nation leiden acteurs in Benjamin Franklin kostuums je dan rond en vertellen ze verhalen over de zuipcultuur in Philly. Geen onbelangrijk onderdeel van de geschiedenis van Amerika. Zelfs de onafhankelijkheidsverklaring blijkt te zijn ontstaan in de kroeg, althans zogezegd. Tipplers waren de vaste drinkeboers van de taveernes. Maar om bovenbeschreven problemen met rechtzaken achteraf te voorkomen, dient elke bezoeker die zich anno 2005 even een tippler wil wanen, vantevoren zijn eigen onafhankelijkheidsverklaring te tekenen. Op een a4-tje met hele kleine lettertjes, wordt haarfijn uitgelegd dat de organisatie ('Hi, I'm Dave Holland, wow I got the same last name as your country!' niet aansprakelijk valt te stellen voor dronkenmansgedrag en daaruit voortvloeiend vandalisme of intimidaties. Begrijpelijk misschien als je je een hele avond op kosten van de VVV volgiet. Maar drie biertjes vormen zelfs voor geheelonthouders nauwelijks enige bedreiging. Ik heb het velletje met de verklaring meegenomen. Leuk voor thuis op de wc.'s middags in de voetsporen van Bruce Springsteen on the streets of Piladelphia gelopen. Een erg fijne stad, gemoedelijk bijna en met een open bevolking die meer dan welwillend is historische wetenswaardigheden op te sommen over elk gebouw dat je even op de foto wil zetten. Lyrisch zijn ze over mijn 5 euro kostende H&M sjaaltje. Na de stewardess en de tourleidster in Amish-kostuum, werd ik ook nog staande gehouden door een willekeurige ober die mij ermee complimenteerde: 'great scarf'. Ach, de kracht van H&M. De laatste nieuwsupdates over Miami druppelen binnen. Nu er al beschrijving van de stad als een 'post 9/11 site' gevallen zijn, in het zakencentrum van de stad zijn de ramen eruit gewaaid, begin ik te vrezen dat onze trip morgen eindigt in Philly. Het vliegveld van Miami is nog steeds gesloten. Ook in Philly is de staart van Wilma te voelen. Stormachtig weer. Ik wil in ieder geval nog een langs de muurschilderingen in de stad. Plekken waar kunstenaars met reusachtige mozaieken, schilderingen of grafitti huizen en scholen hebben bewerkt. Op deze site vast een voorproef van het huis van de bekendste en gekste kunstenaar.

The city of Brotherly love

Voeten op Amerikaanse bodem zetten is in Philly een minder grote cultuurschok dan in Los Angeles. Kleiner, vriendelijker, en in het bezit van enige historie in plaats van Hollywood bordkarton. Het scheelt natuurlijk als je business-class aan komt vliegen en met een stuk meer incassatievermogen uitgerust bent. En ja, het eten is beter in de business-unit en er is een stuk meer beenruimte. Bovendien kun je in de businessclass met een paar glazen wijn in slaap soezen en de tijd in dromenland doden.

Helaas wordt je bij entree in de VS tegenwoordig vereeuwigd met een digitale scan van je vinger en (hoezo Bladerunner?) een irisscan. Mocht ik nog ooit snode plannen willen uitvoeren op Amerikaans grondgebied dan weten ze me te vinden.
In Philly is de Indian Summer gelukkig nog niet voorbij. Het hotel waar ik met mijn collega-journalisten verblijf ligt midden in het centrum met de beste winkels, bars en restaurants van de stad om de hoek. De meeste restaurants waar we met onze PR-tour worden langsgeleid, zijn in handen van de lokale culinaire tycoon Stephen Starr. Voor elke zaak heeft ie een ander thema bedacht. En het werkt als een trein. Zelfs op zondag zat alles stampesvol met jong, hip en urban Philly. Enthousiast is iedereen hier meteen als je zegt dat je Dutch-press bent dus dat is mooi meegenomen. Het heeft mij tot nu toe van elk restaurant een luciferdoosje opgeleverd. Handig, want aanstekers mogen niet meer mee in het vliegtuig van US Airways. Daar kun je namelijk bommen mee afsteken.
Morgen ga ik de trappen van Rocky belopen en kijken of Sly nog ergens rondloopt. Geruchten gaan dat hij hier momenteel ergens Rocky VI opneemt.

*We wachten in spanning de grillen van Wilma af. Momenteel, het is nu maandagochtend, raast zij over Miami. Later vandaag beslissen we of we woensdag door vliegen naar Florida of terug naar Amsterdam. Ik acht de kans niet zo groot dat het nog doorgaat. Wilma blijft onverminderde doorrazen met windsnelheden van 210 kilomter/uur.