Soundabout

De walkman. Geintroduceerd op de drempel van de jaren tachtig en daarom al snel gebombardeerd tot het symbool van het individualistische tijdperk.
Fijne wetenswaardigheid; ten tijde van de introductie werd er nog druk gedubt over de naam van de mobiele cassettespeler. Meerdere namen werden bedacht. Een paar zijn er blijven hangen in de krochten van cyberspace, ontdekte Firma Soetebroot vandaag: Soundabout, Stowaway en Freestyler!
Het veroorzaakte bij de firma een nostalgische gniffel.

Radiola: my sweet ol' Spinster!

Oh nostalgie! Hij spint, pruttelt en gruist weer. Mijn Philips Radiola. Maar het was nog even spannend.
Firma Soetebroot kocht de Philips Radiola ongeveer zes jaar geleden voor een knappe prijs op een rommelmarkt in Den Bosch. Van een oude pickupboer met een passie voor platenspelers. Wekenlang bleef de Radiola spinnen en de oude soulnoten uit haar speaker spuien. Maar de vele luistersessies deden het geluid van de Radiola imploderen. Semi-stereo werd mono en mono werd dof. Vermoedelijk was het metaalmoeheid die de olijke spinster de das omdeed. Maar zeker wist Firma Soetebroot het niet.
In de eerste weken boden de eerste hulp reparaties van de hand van de Firma zelf nog wel soelaas, maar uiteindelijk verstomde het geluid van de Radiola voorgoed.
Firma Soetebroot ging naarstig op zoek, maar het vinden van een reparateur bleek niet gemakkelijk. De Firma moest ervoor op zondagochtend naar steden als Vianen en Culemborg, om daar in een lokaal buurtcentrum te onderhandelen met gepensioneerde verzamelaars over de kosten van het ter hand nemen van een soldeerbout. Als de platenspelerdokters al in staat waren de spinster weer op te lappen, dat is.
Firma Soetebroot werd een beetje moedeloos van dit idee. De trips naar Vianen en Culemborg vonden dan ook nooit plaats, Firma Soetebroot verhuisde, Radiola verdween in een doos en de Firma vergat de platenspeler.
Tot Firma Soetebroot onlangs weer aan haar aanwezigheid werd herinnerd in de Beeld en Geluid experience in Hilversum. Want daar in de vitrine stond een blauwe soortgenoot te pronken.
Gunstig was dat Firma Soetebroot tegelijkertijd kennismaakte met Erictronics, geluidskunstenaar en verrichter van wonderen bij het oplappen van zieke platenspelers. Tenminste dat bleek.
Erictronics had er maar twee uur voor nodig om Radiola's muziekstroom weer op gang te malen en haar mechanische aandrijving op te pompen tot het niveau dat de Talkings Heads hun hit Psycho Killer weer op 45 toeren deed zingen. Alles wat Radiola nodig had was wat vers gesmolten ijzerwaar en een blauw palletje van 100 Ohm.
Nu staat Radiola weer energiek te spinnen in de huiskamer van Firma Soetebroot. Haar toerental raakt nergens meer van overstuurd. Ze heeft haar tanden nu zelfs in het electronische tijdperk gezet. De ratelende drilboor van Drillem brengt ze vaardig knarsend voort.

Mocky: pantoffelheld

Na uit zeer betrouwbare bron te hebben vernomen dat het optreden van onze Berlijnse held Mocky tijdens oud&nieuw in Club 11 toch echt teleurstellend was, sloeg de twijfel bij Firma Soetebroot toe. Had de Firma zich tijdens Lowlands afgelopen dan toch te veel laten verblinden door het charme-offensief van deze pantoffelheld? En waren de Mickey Mouse oren, de verkleedkleren, zoals de gouden cape van het goedkope rommelmarktstofje en de legendarische schuifelstappers (a.k.a. 'mockies') eeneenmalige uitspatting, ingegeven door de zonovergoten euforie van het festival?
Firma Soetebroot bracht dubbend de afgelopen maanden door. Want de Firma bewondert graag, maar de idolen vallen vaak ook weer per bosjes van hun voetstukken.
Maar nooit zomaar. En daar was afgelopen weekend gelukkig het Rotterdamse festival Motel Mozaique. Met Mocky in de rebound en Firma Soetebroot samen met de eerder door scepsis ingegeven betrouwbare bron vooraan tegen het podium, met de neuzen bovenop Mocky's synth en knoppen. De gouden cape had de clown van de Berlijnse beatsscene deze keer als decoratief element om zijn apparaten heengespannen.
Mocky had met minder al terug mogen komen. De drummers en percussionist van Touki Delphine, waren blijven plakken na hun theatervoorstelling en ook drummer Taylor Savvy deed mee. Het resultaat was een roffelende jamsessie in de mix met Mockyiaanse knipooghits als Elementary en Animal. Ook Ted Langenbach kwam, keek en bromde goedkeurend. Mocky binnenkort op Semtex? Ergens best logisch, dacht Firma Soetebroot. Beiden mannen houden van verkleden. En het delen van een dergelijke hobby's moet een warme band scheppen. Ook Firma Soetebroot en de betrouwbare bron voelden opnieuw de verbintenis met hun Berlijnse held opborrelen. Niet in de laatste plaats door de ontdekking dat ook de mockies niet ontbraken. De betrouwbare bron wist ze zelfs te vereeuwigen. Tears of joy. Mocky is back on track. Hands up voor de pantoffelheld!

They want your Pod!

Okeoke, nu staat Brixton/Lambeth niet bekend als de warmste wijk van Londen, maar toch...
Midden in de nacht tegen een enorm reflecterend waarschuwingsbord aanlopen met de boodschap: "Maak Lambeth veiliger, gebruik je iPod niet op straat", zet je aan het denken.
Zo'n speler is nog slechts half wat ie was, als je 'm alleen nog binnenshuis mag gebruiken.

Booty Beats

Het is tacky, zweterig en doordrenkt met moddervette beats. De stomende beats van de bailefunk hadden er dan ook maar een avond voor nodig om Firma Soetebroot ervan te overtuigen dat het geluid van deze zomer uit de sloppenwijken van Brazilie komt. Funk Legal!
De charme van de bailefunk ligt in de rauwe eenvoud. Het ontstaat ongeveer zo: je timmert een dj boot, plempt er een oude platenspeler en drummachine op, geeft de mc de mic en laat hem of haar lines droppen - het liefst in een mengelmoes van Engels en Portugees- en stuiteren maar. Wat betreft de muzikale input is het vrij graaien in de platenkast: van Michael Jackson tot Audio Bullys. Als het maar vergezeld gaat van bossanova-achtige drumritmes en veel toeters. Dit is do-it-yourself in ware zin. Niet vreemd dat de favela hier voor uitloopt. Geen artyfarty, quasi intellectueel gezeur op Duitse technobeats of electro maar gewoon een aanleiding om die booty eens flink te shaken op de dansvloer.
Natuurlijk hadden anderen dat al veel langer door. In Europa was het de Berlijnse DJ Daniel Haaksman die de de muziek een paar jaar geleden oppikte tijdens een verblijf Brazilie. Hij mixte de verzamelde plaatjes en mixtapes tot de albums Rio Baile Funk Favela Booty Beats I en II. De albums kregen afgelopen september al een release in Nederland maar bleven relatief onopgemerkt. Vermoedelijk was de collectieve winterslaap alweer ingezet.
Maar goed nieuws; de zon is weer op! Hurra!
20 april in Paradiso; dj Daniel Haaksman samen met Wix, voor een avond Braziliaans bailefunken!